ระวิกำศรวล

ระวิกำศรวล

( ร่าย )

พระศรีรัตนะ พระพุทธศาสดา พระอารามพุทธาวาส โสภาสโสภิตภิเษก รัตนชาติ รัตนมณีน้ำหนึ่ง ณ กรุงใดไหนเล่า จะงามเทียบงามเท่า ธานีนามราช ศรีรัตนโกสินทร์ มหินทราฟ้าฟุ้ง กรุงอินทร์รินลาศเลื่อน ลอยสวรรค์มาฤๅ ยอยศยอดปราสาท เวหาศจำรูญเรือง รองพราวพร่างฟ้าเลื่อม ละอองสุริยะ กนกลายระยิบไสว สว่างทาบชลธี มหาจักรีปราสาท เลอพิลาศนฤมิต อภิเษกดุสิต มไหสวรรค์ยา บรมมหาสถิตย์พิมาน มโหฬารเรืองพระเกรียติ เกริกพระยศก้องนานา อารยะประเทศ ทุกเขตทุกแดนด้าว สดุดีศิลปะสยาม แท้นา

( โคลงสี่สุภาพ )

แก้วกรุงอินทร์อ่าเอ้ย โสภา

ดังหนึ่งรัตนา ค่าแล้ว

วิษณุเสกสรรมา ฤๅนี่ จึงงาม

ชมชิดได้เพลินแพร้ว เพริศด้วย หรรษา

เวียงวังวัดพิมาน เทเวศ เทวา

ลอยล่มรมเยศ เทียบหล้า

ศยามะประเทศ เอมอวด อารยะ

ศิลปะแผ่นดินข้า หนึ่งได้ ห่อนสอง

เรือเลียบเทียบท่าไซร้ ก่อนลอยไปให้คิด จดจิตจึ่งจระจร ด้วยอาวรณ์พระพี่ จากวันนั้นจนวันนี้ ฤทัยฤดีมิได้ลืม ฤๅหลงลงลับพระพี่ยา ระลอกน้ำยอบระยับ จับพรายแดดดุจฉ่อง ส่องสะท้อนภาพพระพี่ เพียบพื้นพระคงคา หยอกย้อนหลอนยอกตา มาหลอนใจให้นุชน้อง อุระร้องยามนี่ พระพี่จะให้น้อง จะหักจะหาญห้าม หะละหะลดรัก พระพี่ธีรัชต์โอ ว่าโอ้ไผจะปราม จะดามมิวะดวงใจ อันแยกยับมลาย สลายด้วยคำพระพี่ ว่าพี่สุดจะรัก แต่หักพระหทัย มิอาจอยู่เชยชิด ยิ่งคิดระทดท้อ ฤดีแตกกระจาย เสียดายกันและกัน นั้นเนอ

ความหลังบางกอกน้อย ลอยมา หลอนเฮย

พระพี่เคยหรรษา หยอกเย้า

ยามผันผ่านเวลา เรียมโดด เดียวเอย

จะตัดจะลืมเศร้า สร่างสิ้น ยามไหน

วังหลังยังพลุกพล่าน โดยคน

หากจิตระวิดล เดี่ยวว้าง

หาสดับยินยล คำกล่าว คนใด

จะจับสำเนียงบ้าง ห่อนได้ ศัพท์แสง

แลไปอีกฟากโพ้น พระจันทร์

สงบสงัดงัน เงียบเหงา

ฤทัยระทดพลัน ถึงพี่ โต้งนา

จะสุขจะทุกข์เศร้า สลดซึ้ง ห่อนเห็น

วัดระฆังโฆษิตราม สมเด็จ โตนา

แลวัดเปลี่ยวแดดาย ว่างเว้น

เพรงบรรพ์กระฉ่อนแดน พระเครื่อง เลื่องลือ

เหลือแต่ตำนานเร้น ท่านร้าง สังขาร

ไหนช้างนะท่าช้าง คชสาร

ดังรัก ธ มิปาน เอ่ยไว้

ว่ารักไหนพยาน พี่เล่า ถามแฮ

ลมปากวางใจได้ หลอกทิ้ง มิวหรือ

มารยาเกวียนเล่มร้อย กลหญิง

ชายพจน์จะมาจริง หมดหรื่อ

ใจมิวจึ่งแอบอิง มาเทียบ เปรียบนา

คำพี่ถึงใสซื่อ เชื่อได้ หมดไฉน

นาวาละล่องน้ำ ลอยไว ไปเอย

หากแต่กมลใจ อย่างช้า

หวนระลึกถึงใคร คนหนึ่ง จากกัน

ยามห่างพี่ลืมข้า ว่าแล้ว พี่โต้ง

ราช วรดิษฐ์พ้น ผ่านเฮย

เรือเทียบเรือหลวงเกย เท่านั้น

ชายหญิงจึ่งควรเชย ครองคู่ กันนา

หากพี่แลเรียมรั้น จึ่งได้ เจ็บสนอง

ปราสาทเสียดยอดฟ้า เลื่อมไสว

ระยิบระยับไกล เจิดจ้า

แสงทองส่องมองไป เรียมรื่น ใจนา

ลืมทุกข์หายใจล้า สักบ้าง นาที

เรือลอยปล่อยจิตร้าง รักมา

เชตุพลหลังคา โผล่พ้น

ปานกรอบขอบมารดา พระพี่ ขวางน้อง

ลาร่ำทั้งรักล้น เจ็บด้วย เราสอง

แลเหลียวมองมุ่งฟ้า แดดาย

ปรางค์ยอดวิลัยลาย แจ่มแจ้ง

อรุณวัดพระกลาย บรรพต สุเมรุ

กนกกวัดแสร้ง เสกสรร รูจี

สงบเงียบร่มครึ้ม ธนบุรี

อดีตราชธานี เก่าพร้อง

ก่อนย้ายฝั่งจักรี บางกอก นั้นนา

เอกราชตากสินซ้อง ราชนาม ลืมไฉน

ความหวังยังอยู่ได้ ดวงจิต

รักพี่โดยสุจริต พี่รู้

ทุกถ้อยพร่ำนิรมิต เพลงเก่า

พระพี่ทราบเรียมสู้ แต่งให้ เพียงเธอ

กันและกันนั่นแล้ว ลืมไย พี่เอย

เพลงย่อมหมายถึงใคร พี่รู้

ขับขานแต่งเพลงไป เพียงพี่ เดียวนา

พระพี่ฤๅห่อนฮู้ ทราบไซร้ ใจมิว

บาดเจ็บเจ็บแปลบสิ้น ฤดี ดวงแด

จากรักพลัดพรากหนี ห่างว้าง

ธีรัชต์เอ่ยวลี ว่ารัก แล้วหนอ

ไยตัดสัมพันธ์ร้าง นุชซึ้ง ในเฉลย

สามวันพลัดจากพลั้ง เพ-ลา

เข็มวิ่งนาฬิกา เร่งร้อน

ยังแม่พระคงคา ไหลเชี่ยว คืนฤๅ

ทุกสิ่งสรรพบ่ย้อน สัจจ์แท้ ธรรมดา

หากว่าใจมิได้ มีรัก

ดวงจิตฤๅแกร่งนัก อ่อนแอ้

ขอบคุณนะความรัก จากพี่ โต้งเฮย

มิวพบความจริงแท้ อีกด้าน เสน่หา

ณ ปากคลองย่านนี้ มาลี

กุหลาบแดงสดสี สื่อซึ้ง

ขาวกุหลาบอื่นมี มาหมด แทนใจ

วานิชหน้าตึงบึ้ง ดอกไม้ เฉาเลย

กัลยาณมิตรแท้ นามวัด

ดังเพื่อนปกพิบัติ บ่กลั้ว

ถึงแหย่แกล้งหยอกกัด ปลอบมิตร แสนดี

ขวางแพ่งอบายฉั้ว ร่วมสร้าง ทางฝัน

สะพานพุทธยอดฟ้า แลมา

เคียงคู่อีกหนึ่งหนา ปกเกล้า

ตลาดดึกหรรษา สนุก สนาน

เรือผ่านก่อนเกินเช้า ล่วงพ้น พระนคร

เยาวราชฝั่งคุ้ง สงัดเหงา

สงบเงียบซึมเซา เซ่าสร้อย

ฤดีเหม่อลอยเบา ถึงที่ รักเอย

พระพี่ระวิร้อย ร่ำร้อง กวีหา

โศกศรวลครวญพร่ำเพ้อ รำพัน

พระพี่ฤๅจาบัญ เท่าน้อง

สละละสัมพันธ์ ยังเยื่อ ลืมไย

ยามหลับภาพหลอนฟ้อง ทุกครั้ง ยามฝัน

องค์เอยจอมจิตน้อง สถิตย์ใด

เหินห่าง ธ ละไป เปลี่ยนได้

สามวันลับกันไกล เป็นอื่น ฤๅพี่

แปรปรับปลาศไซร้ ไม่ย้อน คืนมิว

คลองสานสานก่อเกื้อ รักเนอ

บางรักเพียงเธอ หนึ่งให้

มิวยังร่ำละเมอ ครวญคร่ำ ในใจ

รักพี่บริสุทธิ์ไซร้ ว่าเจ้า ดวงมาล

วันคืนดับลับลี้ ล่วงกาล

ชลเชี่ยวตามสายธาร บ่ย้อน

วนเวียนว่ายวิญญาณ ถึงพี่ เดียวเอย

ไฟรุ่มสุมทรวงร้อน หลั่งน้ำ ตานอง

โอเรียลเต็ลฝั่งแล้ว ดำเนิน

เซนต์นิโคลัสเพลิน หมู่พร้อม

เป็นมิตรบ่หมางเมิน ปลุกปลอบ ใจกัน

ยามทุกข์ยังรายล้อม เล่นบ้าง หรรษา

ผันผ่านพ้นเวลา คลายทุกข์ยังอาลัย รอพระพี่ทุกเพรงกาล กวีรจนา พร่ำเรียกหา พระจอมกมลมาล มิวะดีนี่ละหรือ ฤๅจะลืมพระพี่ลง เอกองค์พระจอมใจ บุญบรรพ์แต่ปางใด อุทิศไป พี่ เทอญ ทวยเทพพระเป็นเจ้า จอมสวรรค์พิภพ ทุกเขตแมนพิมาน ประทานพรพระพี่ ให้มีสุขสวัสดิ์ โศกศรวลแรมนิราศ ร้างพิบัติภัย พยันใดบ่กราย ภัยร้ายบ่ให้กล้ำ เกษมรมยสถาน สมดังปราถนา อาเมน

Life Insurance Knowledge:Life Insurance , private, death, employee pensions and annuities,life insurance, educational, life insurance companies