นิราศธีรัชต์
สุดเศร้าสร้อยเหงาใจให้ถวิล
สุดสงสารสุดอาลัยดวงยุพิน เมื่อพี่ยินความเศร้าเจ้าพรรณนา
แต่เวลาบัดนี้ไม่คอยแล้ว จำจากแก้วห่างไปให้โหยหา
พิศพักตร์พิศเพ่งระวิยา พี่น้ำตาร่ำร่ำจะหลั่งลง
เจ้าหนุ่มน้อยน่ารักโฉมแฉล้ม ทั้งสองแก้มแย้มโอษฐ์ชวนลุ่มหลง
ยิ่งเชยยิ่งชิดยิ่งพะวง พี่จูบลงนลาฎเจ้าแล้วจากไป
นรถเมล์เร่ลัดเลี้ยวมาเดียวดาย ดวงฉงายทอแสงสว่างไสว
ดุจเจ้าเลื่อนรอยยิ้มมาบนฟ้าไกล สลักจิตสลักใจพี่ตรึงตรา
ผ่านทางรถไฟบางกอกน้อย มีเรื่องหิ่งห้อยคอยคู่สิเน่หา
ใต้ลำภูคู่กรรมจำนรรจา อังศุมารินโกโบรินิยายไทย
ก็ปานพี่เฝ้าคอยรอยยิ้มเจ้า สลายเศร้าสร่างทุกข์จนผ่องใส
รถะข้ามพระปิ่นเกล้ามาโดยไว เสมือนใจพี่ข้ามทุกข์ด้วยสุดา
สุรีย์ฉงายฉายแสงระวิระวี พระเจดีย์ต้องแสงอร่ามหรา
งดงามจับจิตความโสภา ผู้ทัศนาได้ชื่นรื่นกมล
ราชดำเนินกลาง ดำเนินนอก ดำเนินออกมาไกลใจฉงน
ป่านฉะนี้คงตื่นแล้วแก้วสกล ระวิดลสาดแสงทินกร
โลหะปราสาทวัดราชนัดดา โสมนัสสาสิเน่หาอนุสรณ์
ดวงใจดวงจิตคิดถึงแต่บังอร เฝ้าอาวรจอมใจยากจะคลาย
ป้อมมหากาฬวังเวงโดดเดี่ยว พี่ยังเหงาคนเดียวในยามสาย
น้องนุชสุดงามทรามชื่นจะกี่ชาย เมื่อพี่หายห่างหน้าจรลี
ภูเขาทองภูเขายักษ์ภูเขาใหญ่ หนักจิตหนักใจด้วยมารศรี
ให้ห่วงหาอาวรณ์ทุกนาที มิวะดีของพี่พี่อาลัย
ข้ามลีลาผ่านฟ้ารินลาศเลื่อน รถผ่านเคลื่อนหลานหลวงล่วงสมัย
สะพานขาวสวรรคโลกถอนฤทัย ตามวิสัยศรรักยังปักทรวง
ตัดลัดตัดเลี้ยวเข้าศรีอยุธยา บ่ายหน้าราชวิถีถนนหลวง
แดดก็แรงแสงก็กล้าอยู่ดายดวง รถก็ล่วงสาวรีย์พี่เปลี่ยนรถ
หลากผู้หลายคนเหลือคณา พี่กลับเห็นเป็นหน้าเจ้าจนหมด
อกเอยเอ๋ยอุระข้าระทวยทด แล้วขึ้นรถบีทีเอสจรลี
สนามเป้าเป็นเป้าใจให้เจ้ายิง เจ้าอย่าทิ้งขว้างใจพี่หน่ายหนี
โปรดเถิดหนาเน๊กซ์เตชั่นโปรดอารีย์ อย่าเห็นพี่เป็นเช่น สะพานควาย
ถึงหมอชิตอยากชิดเนื้อละมุน ได้เชยชิดเนื้ออุ่นบ่เคยหาย
กลิ่นกรุ่นเจ้ายังติดกำจรจาย จะให้พี่ห่างหายลืมห่วงฉันใด
ระยะทางบ่เคยหย่อนบ่เคยย่อ ระยะท้อระยะเพิ่มระยะไหว
หวังแต่เพียงเจ้าเป็นกำลังใจ ส่งแสงให้พี่พบปลายทางที
รถเลี้ยวเลาะผ่านเซนต์จอห์นจรลัด เลยล่วงตัดลาดพร้าวมรรวิถี
ได้อุ่นแสงระวิศรีสุรีย์ ณ บัดนี้พี่ถึงบ้านแล้วเจ้าเอย
ภาคผนวก
**************************
ประตูแง้มแย้มเปิดเจ้าดวงใจ หายไปไหนมาละหนาคืนนี้
เจ้ากลับมาหาแม่แล้วก็ดี โทรศัพท์อยู่เดิมที่นะลูกยา
**************************
ประตูแง้มแย้มเปิดเจ้าจอมใจ สุนีย์เธอไปไหนมาละหนา
ดีใจนักที่เธอได้กลับมา ขอก๊งสุราต่อนะคนดี ( เวรแล้วไหมล่ะ )
**************************
กลับถึงบ้านฤๅยังหรือพี่เจ้า น้องยังเฝ้าคอยห่วงมิหน่ายหนี
อ้อมกอดแสนอุ่นยามราตรี ยังบ่มีใครแทรกซ่อนซ้อนเทียมแทน
**************************
แต่งเสร็จแต่งสิ้นมาจนหมด จำเนียรจดจำลักจำจนเหมื่อยแขน
ขอบคุณนะ แฟนานุแฟน ไม่หวงแหนเชิญอ่านตามสบาย
จาก : Yeonsan
บทความ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น