วันพฤหัสบดีที่ 28 กรกฎาคม พ.ศ. 2554

นิราศธีรัชต์

นิราศธีรัชต์


สุดเศร้าสร้อยเหงาใจให้ถวิล

สุดสงสารสุดอาลัยดวงยุพิน เมื่อพี่ยินความเศร้าเจ้าพรรณนา


แต่เวลาบัดนี้ไม่คอยแล้ว จำจากแก้วห่างไปให้โหยหา

พิศพักตร์พิศเพ่งระวิยา พี่น้ำตาร่ำร่ำจะหลั่งลง


เจ้าหนุ่มน้อยน่ารักโฉมแฉล้ม ทั้งสองแก้มแย้มโอษฐ์ชวนลุ่มหลง

ยิ่งเชยยิ่งชิดยิ่งพะวง พี่จูบลงนลาฎเจ้าแล้วจากไป


นรถเมล์เร่ลัดเลี้ยวมาเดียวดาย ดวงฉงายทอแสงสว่างไสว

ดุจเจ้าเลื่อนรอยยิ้มมาบนฟ้าไกล สลักจิตสลักใจพี่ตรึงตรา


ผ่านทางรถไฟบางกอกน้อย มีเรื่องหิ่งห้อยคอยคู่สิเน่หา

ใต้ลำภูคู่กรรมจำนรรจา อังศุมารินโกโบรินิยายไทย


ก็ปานพี่เฝ้าคอยรอยยิ้มเจ้า สลายเศร้าสร่างทุกข์จนผ่องใส

รถะข้ามพระปิ่นเกล้ามาโดยไว เสมือนใจพี่ข้ามทุกข์ด้วยสุดา


สุรีย์ฉงายฉายแสงระวิระวี พระเจดีย์ต้องแสงอร่ามหรา

งดงามจับจิตความโสภา ผู้ทัศนาได้ชื่นรื่นกมล


ราชดำเนินกลาง ดำเนินนอก ดำเนินออกมาไกลใจฉงน

ป่านฉะนี้คงตื่นแล้วแก้วสกล ระวิดลสาดแสงทินกร


โลหะปราสาทวัดราชนัดดา โสมนัสสาสิเน่หาอนุสรณ์

ดวงใจดวงจิตคิดถึงแต่บังอร เฝ้าอาวรจอมใจยากจะคลาย


ป้อมมหากาฬวังเวงโดดเดี่ยว พี่ยังเหงาคนเดียวในยามสาย

น้องนุชสุดงามทรามชื่นจะกี่ชาย เมื่อพี่หายห่างหน้าจรลี


ภูเขาทองภูเขายักษ์ภูเขาใหญ่ หนักจิตหนักใจด้วยมารศรี

ให้ห่วงหาอาวรณ์ทุกนาที มิวะดีของพี่พี่อาลัย


ข้ามลีลาผ่านฟ้ารินลาศเลื่อน รถผ่านเคลื่อนหลานหลวงล่วงสมัย

สะพานขาวสวรรคโลกถอนฤทัย ตามวิสัยศรรักยังปักทรวง


ตัดลัดตัดเลี้ยวเข้าศรีอยุธยา บ่ายหน้าราชวิถีถนนหลวง

แดดก็แรงแสงก็กล้าอยู่ดายดวง รถก็ล่วงสาวรีย์พี่เปลี่ยนรถ


หลากผู้หลายคนเหลือคณา พี่กลับเห็นเป็นหน้าเจ้าจนหมด

อกเอยเอ๋ยอุระข้าระทวยทด แล้วขึ้นรถบีทีเอสจรลี


สนามเป้าเป็นเป้าใจให้เจ้ายิง เจ้าอย่าทิ้งขว้างใจพี่หน่ายหนี

โปรดเถิดหนาเน๊กซ์เตชั่นโปรดอารีย์ อย่าเห็นพี่เป็นเช่น สะพานควาย


ถึงหมอชิตอยากชิดเนื้อละมุน ได้เชยชิดเนื้ออุ่นบ่เคยหาย

กลิ่นกรุ่นเจ้ายังติดกำจรจาย จะให้พี่ห่างหายลืมห่วงฉันใด


ระยะทางบ่เคยหย่อนบ่เคยย่อ ระยะท้อระยะเพิ่มระยะไหว

หวังแต่เพียงเจ้าเป็นกำลังใจ ส่งแสงให้พี่พบปลายทางที


รถเลี้ยวเลาะผ่านเซนต์จอห์นจรลัด เลยล่วงตัดลาดพร้าวมรรวิถี

ได้อุ่นแสงระวิศรีสุรีย์ ณ บัดนี้พี่ถึงบ้านแล้วเจ้าเอย



ภาคผนวก


**************************


ประตูแง้มแย้มเปิดเจ้าดวงใจ หายไปไหนมาละหนาคืนนี้

เจ้ากลับมาหาแม่แล้วก็ดี โทรศัพท์อยู่เดิมที่นะลูกยา


**************************


ประตูแง้มแย้มเปิดเจ้าจอมใจ สุนีย์เธอไปไหนมาละหนา

ดีใจนักที่เธอได้กลับมา ขอก๊งสุราต่อนะคนดี ( เวรแล้วไหมล่ะ )


**************************


กลับถึงบ้านฤๅยังหรือพี่เจ้า น้องยังเฝ้าคอยห่วงมิหน่ายหนี

อ้อมกอดแสนอุ่นยามราตรี ยังบ่มีใครแทรกซ่อนซ้อนเทียมแทน


**************************

แต่งเสร็จแต่งสิ้นมาจนหมด จำเนียรจดจำลักจำจนเหมื่อยแขน

ขอบคุณนะ แฟนานุแฟน ไม่หวงแหนเชิญอ่านตามสบาย



จาก : Yeonsan

.
Life Insurance Knowledge:Life Insurance , private, death, employee pensions and annuities,life insurance, educational, life insurance companies

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น

Search for content in this blog.