วันอังคารที่ 5 กรกฎาคม พ.ศ. 2554

คนเจ็บมันจำ

คนเจ็บมันจำ

ฉันเข็ดพอแล้วต้องบอกเลย
เธอจะขอโทษพันครั้ง...แล้วไง
ฉันไม่สนใจหรอกบอกกันเลย

ยังเจ็บยังจำ มันเจ็บเพราะรักคนอย่างเธอ
เธอจะอ้อนวอนใจฉันเท่า...ไหร่
ฉันไม่เห็นใจหรอกบอกเธอเลย
เจ็บ...มาพอแล้ว ยอมเธอมาพอแล้ว
มันเจ็บมากี่ครั้ง
ยอมเธอมาเท่าไหร่

เจ็บ...มาพอแล้ว
ไม่ยอมเธออีกแล้ว มันเจ็บไม่เอาแล้ว เกินคนจะทนไหว
ขอให้เธอนั้นเข้าใจ...คิดว่าเธอนั้นเข้าใจ
เคยเจ็บเลยจำ โดนเธอหักหลังมาเท่าไหร่
ถ้าปล่อยให้เธอทำร้าย...เรื่อยไป ก็ไม่รู้เท่าไหร่เธอจะพอ

ยังเจ็บยังจำ มันเจ็บเพราะรักคนอย่างเธอ
เธอจะอ้อนวอนใจฉันเท่า...ไหร่
ฉันไม่เห็นใจหรอกบอกเธอเลย

เจ็บ...มาพอแล้ว ยอมเธอมาพอแล้ว
มันเจ็บมากี่ครั้ง
ยอมเธอมาเท่าไหร่
เจ็บ...มาพอแล้ว
ไม่ยอมเธออีกแล้ว มันเจ็บไม่เอาแล้ว เกินคนจะทนไหว
ขอให้เธอนั้นเข้าใจ...คิดว่าเธอนั้นเข้าใจ

เจ็บ...มาพอแล้ว ยอมเธอมาพอแล้ว
มันเจ็บมากี่ครั้ง
ยอมเธอมาเท่าไหร่
เจ็บ...มาพอแล้ว
ไม่ยอมเธออีกแล้ว มันเจ็บไม่เอาแล้ว เกินคนจะทนไหว

เจ็บ...มาพอแล้ว ยอมเธอมาพอแล้ว
มันเจ็บมากี่ครั้ง
ยอมเธอมาเท่าไหร่
เจ็บ...มาพอแล้ว
ไม่ยอมเธออีกแล้ว มันเจ็บไม่เอาแล้ว เกินคนจะทนไหว

ขอให้เธอนั้นเข้าใจ...คิดว่าเธอนั้นเข้าใจ




ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น

Search for content in this blog.