เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นมา ตอนสามทุ่มกว่าๆ
“พี่แซมครับ”
ทันทีที่ได้ยินเสียงที่คุ้นหูคุ้นใจ แซมก็ใจชื้นขึ้นมาทันที
“พี่แซมครับ พี่แซมสะดวกมารับภูมิรึเปล่าครับ ไม่รู้ว่าพี่จะว่างหรือเปล่า”
“แล้วภูมิอยากให้พี่ไปรับรึเปล่าละ”
“เอางี้ดีกว่าเดี่ยวภูมินั่งรถมอไซต์รับจ้างไปดีกว่า”
สัญญาณโทรศัพท์ขาดหายไปทันที ทำให้แซมหงุดหงิด ชายหนุ่มตั้งใจว่าจะไปรับน้องชายสุดรัก พูดกันยังไม่รู้เรื่องก็นังวินมอไซต์มาเฉยๆ แซมบ่นไป พร้อมกับเป็นห่วงภูมิ ห่วงมาก จนนั่งไม่ติดกับที่
************
เสียงรถจักรยานยนต์จอดที่หน้าบ้าน ภูมิเปิดประตูบ้านเดินเข้ามา เห็นชายหนุ่มนั่งทำงานอยู่ ข้างๆตัวมีเบียร์กระป๋องวางอยู่
“พี่แซมสวัสดีครับ” ภูมิยกมือไหว้แซม พร้อมกับยิ้มที่สดใส หากแต่อีกฝ่ายหันหน้ามาพยักหน้ารับไหว้เท่านั้น แล้วก็ก่มหน้าก่มตาทำงานของตัวเองต่อไปโดยไม่สนใจคนที่พึ่งกลับมาจากบ้านเลย
ภูมิหยิบของฝากที่นำมาจากบ้าน แช่ในตู้เย็น แล้วก็จัดการทำความสะอาดครัวเล็กๆ กับกองจานที่ล้นกาละมัง เรียบร้อย
ปกติแซมจะเป็นผู้ชายที่ค่อนข้างมีระเบียบวินัยในตัวเอง แต่ทำไมกลับมาคราวนี่ ถึงทำตัวแปลกๆ ภูมิคิดในใจ พลางก้าวเดินไปยังห้องของตน หยิบผ้าขนหนู อาบน้ำชะระร่างกายเป็นที่เรียบร้อย ออกมาก็พบกับภาพของชายหนุ่มในท่าเดิม จำนวนกระป๋องเบียร์มีจำนวนมากขึ้น นี่พี่แซมไม่คิดจะมอง หรือพูดอะไรสักคำเลยหรือไงนะ บางทีพี่แซมอาจมีปัญหาในใจก็ได้ ภูมิพยายามคิดบวกเพื่อที่ตัวเองจะได้สบายใจ
ชุดเครื่องนอนของคนทั้งสอง ถูกปูไว้เป็นที่เรียบร้อยด้วยฝีมือภูมิ ร่างบางนอนคว่ำ เอามือทั้งสองเท้าคาง นั่งมองผู้เป็นพี่ชายที่วุ่นอยู่ เขายังคงก้มหน้าก้มตาทำงานของเขาไปโดยไม่เหลียวมอง ใครสักคนที่กำลังนอนจ่องอยู่เลย
“พี่แซมโกรธภูมิหรือเปล่า”
ภูมิพูดเป็นประโยคที่สอง หลังจากที่ไม่ได้พูดกับแซมมาสามวัน เพราะกลับบ้านเกิด
“เปล่านิ” ชายหนุ่มตอบสั้นๆ
“พี่แซมรู้ไหม ภูมิคิดถึงพี่แซมแทบแย่”
ชายหนุ่มวางอุปกรณ์การทำงานในมือลงทันที ที่ได้ยินคำพูดคำนี่ของภูมิ แซมมองไปยังร่างบางที่กำลังนอนคว่ำ เอามือเท้าคาง ขายกขึ้นโยกไปมา เสื้อกล้ามสีขาวตัวหลวมๆ อวดผิวขาวเนียนไร้กล้ามเนื้อที่แสดงถึงความเป็นชาย กับกางเกงกีฬาขาสั้น
ดูแล้วช่างสวยน่ารัก เย้ายวนใจยิ่งนัก ยิ่งพอได้ยินคำพูดคำนี่ ทำให้ชายหนุ่มใจเต้นพล่านไม่เป็นจังหวะ รู้สึกสุขใจหลังจากที่รอคอยมานานแสนนาน
แซมเก็บอุปกรณ์ทำงานของเขาอย่างรีบๆ
“ทำไมไม่ให้พี่ไปรับ”
“ก็ภูมิคิดว่า........... ถ้าพี่แซมขับรถไปรับภูมิ....... ภูมิกลัวว่าจะเกิดอันตราย..... ภูมิเลยนั่งวินมอไซต์มาดีกว่า”
เหตุผลที่ส่งมาจากใจสู่ปากของภูมิ ทำให้แซมเข้าใจทุกอย่างดีขึ้น ชายหนุ่มตั้งใจไว้ว่าจะไปรับ เตรียมตัวอย่างดี
แต่พอได้ฟังเหตุผลก็ใจชื่นขึ้นมา
“ภูมิเป็นห่วงพี่แซมนะ”
“พี่ก็เป็นห่วงเราเหมือนกัน” ยิ้มแรกหลังจากที่ไม่ได้เห็นมาเป็นเวลาสามวัน ของชายหนุ่ม ทำให้ภูมิยิ้มตอบรับ โยกขาไปมา
“พี่ขอนอนด้วยได้ไหม”
“อ้าว.... ทำไมจะไม่ได้ละ พี่แซมพูดแปลกๆ เมาแน่เลย”
“ตัวพี่มีกลิ่นเหล้าไหม”
ภูมิทำจมูกพยายามสูดหากลิ่นเบียร์ที่แซมกินไปหลายกระป๋อง
“ไม่เห็นเป็นไรเลยพี่”
“อื้ม...พี่ไปอาบน้ำดีกว่า เดี่ยวคู่นอนจะว่าเอา” แซมพูดพร้อมกับยิ้มอย่างมีเลศนัย ก่อนที่จะเข้าห้องน้ำ
แซมมักจะไม่ใส่เสื้อนอน จะใส่เฉพาะกางเกงขาสั้นเท่านั้น เพียงครู่เดียวชายหนุ่มก็จัดการกับตัวเองเรียบร้อย
เอนตัวลงนอนข้างๆกับภูมิ ซึ่งตอนนี่กำลังดูทีวีอยู่
เอนตัวลงนอนข้างๆกับภูมิ ซึ่งตอนนี่กำลังดูทีวีอยู่
โทรทัศน์จอแบนขนาดใหญ่ ปิดลงด้วยรีโมทคอนโทรลในมือของภูมิ แสงสว่างในบ้านไม่ถึงกับมืดสนิท เพราะมีแสงไฟจากโคมไฟหน้าบ้านส่องแสงเข้ามาไรไร ภูมิมองไปยังแซมที่ตอนนี่นอนตะแคง หันหน้าหนีไปทางอื่น นอนนิ่ง เงียบ
ผิดจากปกติที่ต้องแกล้งตัวเองอยู่เสมอ เขาเป็นอะไรของเขานะ ภูมิรู้สึกไม่ดีเลยที่พี่ชายตนเองนอนเงียบขนาดนี่
มือน้อยๆ แตะไปที่ต้นแขนแล้วเขย่าเบาๆ
“พี่แซมเป็นอะไรอ่ะ”
ภูมิลุกขึ้น พร้อมๆกับเขย่าต้นแขนอีกครั้งไปมาหลายสิบรอบ จนชายหนุ่มต้องหันตัวกลับมานอนหงาย อวดกล้ามเนื้อแน่นเครียดตึงของกล้ามเนื้ออก และหน้าท้องแข็ง มือของเขาจับมือทั้งสองของภูมิไว้ แล้วจ่องมองไปยังร่างบาง ที่มองเห็นเลือนๆ ถึงไม่ชัดนัก แต่ก็รับรู้ว่า ร่างบางนั้นสวยหวานน่ารักจับใจ
“พี่แซมมีปัญหาอะไร บอกน้องชายคนนี่ได้เลย จะยินดีทำทุกอย่างเพื่อให้พี่กลับมาเหมือนเดิม”
แต่ชายหนุ่มกลับนอนเงียบ มือคว้ากุมแขนนุ่มๆของภูมิเอาไว้ พร้อมกับจ่องมองนิ่งไปอย่างมีความหมาย
“ภูมินวดให้เอาไหม หรือพี่แซมจะให้ภูมิทำอะไรก็บอกมาสิ อย่าเอาแต่เงียบแบบนี้สิ”
น้ำเสียงที่เป็นทุกข์ใจของภูมิ ทำให้ชายหนุ่มทรงตัวลุกขึ้นมานั่งชิดใกล้
“พี่ไม่ได้เป็นอะไร พี่ยังเป็นพี่ชายของภูมิเหมือนเดิม”
เขาพูดขณะที่ขยับตัวเข้าชิดใกล้มากยิ่งขึ้น
“พี่ขอให้ภูมินอนเคียงคู่กับพี่อย่างนี่ตลอดไปได้ไหม”
“พี่ขออะไรแปลกๆ ภูมิก็นอนข้างๆพี่อยู่แล้วไง สงสัยเมาแหงๆ”
“เมารัก”
“ไปกันใหญ่แล้ว พี่แซม นอนกันเถอะ ดึกแล้ว”
ภูมิแกะมือที่จับมือของตัวเองออก ด้วยความรู้สึกที่หวั่นๆ ภูมิเอนตัวลงนอนโดยหันหน้าไปหาผู้เป็นพี่ชาย
พักหนึ่งชายหนุ่มก็นอนลงมาตาม พร้อมๆกับตะแคงตัวไปทางผู้เป็นน้องชาย
“ภูมิ”
“หือ...” ภูมิทำตาโต มองหน้าคนที่เรียกชื่อตัวเอง ที่ตอนนี่หายใจออกมามีกลิ่นแอลกอฮอลล์ ออกมาเล็กน้อย กลิ่นของมันไม่เหม็นแต่กลับหอมแบบแปลกๆ
“ว่าไงพี่”
“พี่คิดถึงภูมิจัง”
“ภูมิก็คิดถึงพี่เหมือนกัน”
“จริงเหรอ”
“ไม่จริงมั่ง” ภูมิตอบกวนกวน ยิ้มยิ้ม
“คืนนี้ขออะไรสักอย่างได้ไหม”
คำขอแบบตรงๆ ที่พูดออกมาจากดวงตาที่เป็นประกายแวววาว ทำให้ภูมิหัวใจเต้นถี่ ภูมิไม่ตอบเพราะกลัวว่าการขอของเขาภูมิอาจจะไม่สามารถให้ได้ และไม่มีคำพูดใดใดออกจากปากเขาอีก มือใหญ่เอื้อมคว้าร่างบางเข้ามากอดรัดแน่นอย่างชิดใกล้
ยิ่งได้สัมผัสผิวกายของภูมิ ชายหนุ่มก็กอดรัดแน่นมากยิ่งขึ้น ริมฝีปากจูบหนักๆลงไปที่หน้าผากมนต์
เล่นเอาคนที่โดนกอด ตัวแข็งทื่อไม่กล้าขยับเนื้อขยับตัว ตกใจในการกระทำของเขา ลึกๆกลับมีความสุขจากการกอดอุ่นๆของเขา จนกระทั้งหลับลงไปในอ้อมกอด
แซมอยากจะทำอะไรต่อมีอะไรมากมายตามอารมณ์หนุ่ม แต่ก็ต้องหักห้ามใจไว้ กลัวว่าไก่จะตื่น วิ่งหนีเขาไป
เขาคงเสียใจแย่เลย แค่นี่เขาก็สุขใจเป็นที่สุด ชายหนุ่มบอกกับตัวเอง
บทความ
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น