กาเมสุ มิจฉาจาราเวรมณี

กาเมสุ มิจฉาจาราเวรมณี

เว้นจากประพฤติผิดในกาม หมายความว่า ไม่ประพฤติผิดทางประเวณี คือไม่เสพเมถุนธรรม ในหญิง ๓ ประเภท และในชาย ๒ ประเภท. ชายมีภรรยาไม่ฝืนสทารสันโดษ, หญิงมีสามีไม่นอกใจสามี, หญิงโสดมีผู้ปกครองไม่นอกใจท่าน.

หญิง ๓ ประเภท
๑. สสฺสามิกา หญิงมีสามี คือหญิงที่อยู่กินกับชายอื่นโดยฐานเป็นภรรยาอย่างเปิดเผย จะแต่งงานหรือไม่แต่งก็ตาม. ส่วนหญิงที่เป็นภรรยาลับของชายอื่นก็สงเคราะห์เข้าในประเภทนี้

๒. มาตาทิริกฺขิตา หญิงที่มารดาเป็นต้นรักษา หมายถึงหญิงผู้อยู่ในพิทักษ์รักษาของท่าน เช่น พ่อ แม่ พี่ ป้า น้า อาว์ น้อง ญาติหรือผู้หลักผู้ใหญ่ปกครองดูแลอยู่.

๓. จาริตฺตธมฺมรกฺขิตา หญิงที่จารีตและธรรมรักษา หมายถึง ๓ จำพวก คือ:-

ก. หญิงที่เป็นเทือกเถาของตน คือ ย่าทวด - ยายทวด, ย่า - ยาย, แม่.
และหญิงที่เป็นเหล่ากอของตน คือ ลูกสาว หลานสาว เหลนสาว.
(นี้ชื่อว่า จาริตฺตรกฺขิตา หญิงที่จารีตรักษา)
ข. หญิงที่อยู่ใต้บัญญัติทรงพระศาสนา คือ ภิกษุณี สามเณรี ชี อุบาสิกาผู้รักษา
อุโบสถศีล หรือหญิงในศาสนาอื่นที่มีข้อห้ามเสพเมถุน.
ค. หญิงที่มีกฎหมายทางบ้านเมืองห้ามสมสู่.

(ทั้ง ข. และ ค. นี้ ชื่อว่า ธมฺมรกฺขิตา หญิงที่ธรรมรักษา)

ชาย ๒ ประเภท
๑. สภริโย ชายมีภรรยา หมายถึงชายที่ยังมีหญิงอื่นเป็นภรรยาอยู่อย่างเปิดเผย เขาจะแต่งงานหรือ
ไม่แต่งก็ตาม.
๒. จาริตฺตธมฺมรกฺขิโต ชายที่จารีต และธรรมรักษา, หมายถึงชาย ๒ จำพวก คือ:-
ก. ชายที่เป็นเทือกเถาของตนคือ ปู่ทวด - ตาทวด, ปู่ - ตา, พ่อ. และชายที่เป็นเหล่ากอของตน
คือ ลูกชาย หลานชาย เหลนชาย.
ข. ชายที่อยู่ใต้บัญญัติทางศาสนา คือ ภิกษุ สามเณร อุบาสก ผู้รักษาอุโบสถศีล. หรือชายผู้ถือ
ศาสนาอื่นที่มีข้อห้ามเสพเมถุนธรรม.

รวมความว่า
๑. ชายไม่ร่วมประเวณีในหญิง ๓ ประเภท ดังที่กล่าวแล้ว.
๒. หญิงไม่ร่วมประเวณีในชาย ๒ ประเภท ดังที่กล่าวแล้ว.
๓. ชายมีภรรยาไม่ฝืนสทารสันโดษ คือยินดีเฉพาะภรรยาของตน เสพหญิงอื่น นอก
จากหญิง ๓ ประเภท ไม่เป็นกาเมสุมิจฉาจาร แต่ " สทารสันโดษ " จึงไม่ควรเสพ
แม้หญิงอื่น.
๔. หญิงมีสามีไม่นอกใจสามี. คือไม่ร่วมประเวณีกับชายอื่นนอกจากสามีตน.
๕. หญิงโสดมีผู้ปกครอง ไม่นอกใจท่าน คือเมื่อผู้ปกครองมิได้ยินยอม ก็ไม่ร่วม
ประเวณีกับชายโสด

ทั้งหมดเหล่านี้ ชื่อว่าประพฤติผิดในกาม มีองค์ ๓ คือ:-
๑. หญิง - ชาย ที่ตนไม่ควรร่วมประเวณี
๒. จิตคิดจะร่วม ฯ
๓. ทำการร่วม ฯ.

แม้การเกี้ยวพาราสี จับมือถือแขน หรือเพียงแต่เล่นหูเล่นตา หรือแสดงพฤติกรรมเยี่ยงชู้สาว ก็สงเคราะห์เข้ากับการประพฤติผิดในกามด้วย. การร่วมประเวณี ศีลขาด, ถ้าไม่ร่วม, แต่เกี้ยวพาราสีเป็นต้น ศีลไม่ขาดแต่ก็ด่างพร้อย ไม่บริสุทธิ์ ไม่ควรประพฤติ.

ว่าด้วยกาเมสุมิจฉาจาร
ก็พึงทราบวินิจฉัยในคำว่า กาเมสุมิจฉาจาร ต่อไป
คำว่า กาเมสุ ได้แก่ การเสพเมถุน. การประพฤติลามกอันบัณฑิตติเตียนโดยส่วนเดียว ชื่อว่า มิจฉาจาร. แต่เมื่อว่าโดยลักษณะ ได้แก่เจตนาเป็นเหตุก้าวล่วงฐานะที่ไม่ควรเกี่ยวข้องที่เป็นไปทางกายทวารโดยประสงค์อสัทธรรม ชื่อว่า กาเมสุมิจฉาจาร.

อคมนียฐาน ๒๐
ในกาเมสุมิจฉาจารนั้น มีหญิง ๒๐ จำพวก ได้แก่ หญิงที่มารดารักษาเป็นต้น ๑๐ จำพวกแรก คือ
๑. หญิงที่มารดารักษา
๒. หญิงที่บิดารักษา
๓. หญิงที่มารดาบิดารักษา
๔. หญิงที่พี่ชายน้องชายรักษา
๕. หญิงที่พี่สาวน้องสาวรักษา
๖. หญิงที่ญาติรักษา
๗. หญิงที่ตระกูลรักษา
๘. หญิงที่มีธรรมรักษา
๙. หญิงที่รับหมั้นแล้ว
๑๐. หญิงที่กฎหมายคุ้มครอง

และหญิงที่เป็นภรรยามีการซื้อมาด้วยทรัพย์เป็นต้นเหล่านี้ คือ
๑. ภรรยาที่ซื้อไถ่มาด้วยทรัพย์
๒. ภรรยาที่อยู่ด้วยความพอใจ
๓. ภรรยาที่อยู่ด้วยโภคะ
๔. ภรรยาที่อยู่ด้วยผ้า
๕. ภรรยาที่ทำพิธีรดน้ำ (จุ่มน้ำ)
๖. ภรรยาที่ชายปลงเทริดลงจากศีรษะ
๗. ภรรยาที่เป็นทาสีในบ้าน
๘. ภรรยาที่จ้างมาทำงาน
๙. ภรรยาที่เป็นเชลย
๑๐. ภรรยาที่อยู่ด้วยกันครู่หนึ่ง

หญิง ๒๐ จำพวกนี้ ชื่อว่า อคมนียฐาน (คือฐานะที่ไม่ควรเกี่ยวข้อง) ก็บรรดาหญิงทั้งหลาย หญิง ๑๒ จำพวก ที่บุรุษไม่ควรล่วงเกิน คือ หญิงที่รับหมั้นและกฎหมายคุ้มครองแล้วรวม ๒ จำพวก และหญิงที่เป็นภรรยา ๑๐ จำพวก มีหญิงที่เป็นภรรยาไถ่มาด้วยทรัพย์เป็นต้น นี้ ชื่อว่า อคมนียฐาน.
ก็มิจฉาจารนี้นั้น ชื่อว่า มีโทษน้อย ก็เพราะอคมนียฐานเว้นจากคุณมีศีลเป็นต้น ชื่อว่า มีโทษมาก ในเพราะอคมนียฐานถึงพร้อมด้วยคุณมีศีลเป็นต้น

มิจฉาจารนั้นมี (องค์) ๔ คือ
๑. อคมนียวัตถุ (วัตถุที่ไม่ควรเกี่ยวข้อง)
๒. ตสมึ เสวนจิตตํ (มีจิตคิดเสพในอคมนียวัตถุนั้น)
๓. เสวนปฺปโยโค (พยายามเสพ)
๔. มคฺเคน มคฺคปฏิปตฺติอธิวาสนํ (การยังมรรคให้ถึงมรรค)
ประโยคของมิจฉาจารนั้น มีหนึ่งคือ สาหัตถิกปโยคะเท่านั้น.